''θα ήθελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω...

η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη

σαν μια μπόρα...ούτε που πρόλαβα να αρχίσω...

ούτε που πρόλαβα να σου πω την μοναδική μου

ιδιότητα...είμαι συλλέκτης....

μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου

...στιγμές!

έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά!

Η ΖΩΗ ΞΕΡΕΙ....''

Το παραμύθι μου

Είσαι ένα χάδι στα μαλλιά μου ξεχασμένο
το γέλιο πριν απ' τη σιωπή
είσαι της νύχτας το φιλί που περιμένω
και όσα δεν μου είχες πει

Είσαι το ψέμα μου που έγινε συνήθεια
το παραμύθι μου που το λέω αλήθεια

Είσαι το ψέμα μου που έγινε συνήθεια
το παραμύθι μου που το λέω αλήθεια

Είσαι μια κίνηση που κόβει το σκοτάδι
το βήμα πριν απ' το κενό
είσαι το βλέμμα που ανταλλάξαμε ένα βράδυ
κι ό,τι δεν θέλω να ξεχνώ

Είσαι το ψέμα μου που έγινε συνήθεια
το παραμύθι μου που το λέω αλήθεια

Δυο μέρες μόνο

"Για σένα στις επιθυμίες μου

λόγος δεν έγινε ποτέ.

Δεν σε προέβλεψαν ποτέ

τα όνειρά μου.

Οι προαισθήσεις μου

δεν σε συνάντησαν.

Ούτε η φαντασία μου.

Κι όμως

μια ανεξακρίβωτη στιγμή

σ' εξακριβώνω μέσα μου

ένα έτοιμο κιόλας αίσθημα..."ποίημα της Δημουλά: