Tα πιο ομόρφα λόγια τα άκουσα όταν έβαλα το κεφάλι μου στο μέρος της καρδιάς σου

Σε θυμάμαι

Απόψε βγήκε η σελήνη
στους δρόμους σαν τρελή κι εκείνη
και με δυο μάτια δακρυσμένα
μου είπε πως δεν τη ρωτάς ποτέ για μένα
Θα΄θελα να΄ξερα πού να΄σαι
κι αν έχεις κάτι να θυμάσαι
και ψιθυρίζω μεσ΄το κρύο
τόση αγάπη δεν τελειώνει μ΄ένα αντίο

Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
πλάι σου δε θα΄μαι
όμως στο μυαλό μου θα γυρνάς
Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
Θεέ μου πώς φοβάμαι
μήπως με τα χρόνια με ξεχνάς

Δε λέει η νύχτα να χαράξει
μα η καρδιά μου θα σε ψάξει
μεσ΄του μυαλού μου τις κρυψώνες
εκεί που ζούνε οι αγάπες στους αιώνες

Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
πλάι σου δε θα΄μαι
όμως στο μυαλό μου θα γυρνάς
Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
Θεέ μου πώς φοβάμαι
μήπως με τα χρόνια με ξεχνάς

Θα΄θελα να΄ξερα πού να΄σαι
κι αν έχεις κάτι να θυμάσαι
και ψιθυρίζω μεσ΄το κρύο
τόση αγάπη δεν τελειώνει μ΄ένα αντίο.

Χρόνια πολλά,λατρεία μου χρόνια φωτεινά κι ευλογημένα,χαρούμενα και υγιή,
απλόχερα προικισμένα με ό,τι λαχταρά η ψυχούλα σου,
αρκεί να είναι ταυτόχρονα και το καλύτερο σου!
Είσαι το καθοδηγητικό λαμπερό άστρο της Βηθλεέμ μου!
Σ'ευχαριστώ που υπάρχεις,που βρεθήκαμε,που είσαι εσύ!

Στίχοι: Γιάννης Πάριος
Μουσική: Χάρης Βαρθακούρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος & Χάρης Βαρθακούρης ( Ντουέτο )


Έρωτας είναι θαρρώ
ό, τι νοιώθω αγγίζω και ζω
ένα αθώο φιλί
ένα βλέμμα που στάζει η ζωή.

Έρωτας είναι θαρρώ
ό, τι ψάχνω σε σένα να βρω
δύο σταγόνες ζωής,
ένας τρόπος να πεις σ' αγαπώ.

Ένα ταξίδι στο φως
ένας δέκατος τρίτος Θεός
μια γλυκιά φυλακή
που δε θέλεις να βγεις από κεί.

Ένα ταξίδι στο φως
ένας δέκατος τρίτος Θεός
κι ένας λόγος να πεις
πώς αξίζει στον κόσμο να ζεις.

Έρωτας είναι θαρρώ
που γελά σαν παιδάκι μικρό
με δυο χείλη φωτιά
με δυο χέρια ανοιχτά σαν φτερά.

Τα μάτια της είχε κλειστά
Τα μαλλιά της στον ώμο λυτά
κι ένας ήλιος θαρρείς στο κορμί της να πέφτει νωρίς.

Τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει,
κάτι μας φτιάχνει ή μας πληγώνει
κάτι μας ρίχνει ή μας σηκώνει,
τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει.

Κάτι θα υπάρχει που μας ενώνει
κάτι που αρχίζει και τελειώνει
κάτι που λάμπει και μας θαμπώνει
κάτι θα υπάρχει να μας ενώνει.

Με σένα εδώ κάτι με ενώνει,
κάτι που αντέχει και δεν τελειώνει
που όλο σωπαίνει μα περιμένει
σε σένα εδώ κάτι με φέρνει.

Η αγάπη είναι δικαίωμα του καθενός, κανείς όμως δεν μπορεί να σου τη στερήσει θέλει όμως προσοχή Γι' αυτό αγάπα ότι αξίζει! Μόνο πρόσεχε ότι αξίζει πονάει

Στην περίοδο της αναμονής μας, υπάρχουν εικόνες που μας σημαδεύουν όμορφα। ...............................................

Σκέψεις που μιλούν με την σιωπή και κάνουν μια μικρή εμφάνιση στα μάτια
Σκέψεις που λένε είναι πρωϊ μα δεν έχουν κοιμηθεί, δεν υπάρχει πρωϊ για μένα
Πέλαγος οι σκέψεις και οι λέξεις σταγώνες που δροσίζουν την καρδιά μου
Είσαι η σκέψη μάτια μου που όλα μου τα παίρνει
Οι σκέψεις είναι θάλασσες, με παίρνουν και με πάνε
όπου πονούν και χάνονται αυτοί που αγαπάνε...
Οι σκέψεις είναι άνεμοι, με ανάβουν και με σβήνουν
κι όπως περνούν, στο σώμα μου τη σκόνη τους αφήνουν...

Είσαι η σκέψη μάτια μου, που όλα μου τα παίρνει
κι όλο εσένα αναζητά, στα όνειρα σε φέρνει
κι έτσι σε ερωτεύομαι, στη σκέψη σου πεθαίνω
κι ύστερα πάλι ξαναζώ, για σένα ανασαίνω

Οι σκέψεις είναι δάκρυα, που πάνω μου κυλάνε
μα όταν τις βάλω μέσα μου,μ'αγάπη ξεδιψάνε...
Οι σκέψεις είναι άγγελοι, με ντύνουν, με γιατρεύουν
μένουν για πάντα πλάι μου, μαζί μου ταξιδεύουν...

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ... ΜΑΖΙ ΣΟΥ...

''θα ήθελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω...

η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη

σαν μια μπόρα...ούτε που πρόλαβα να αρχίσω...

ούτε που πρόλαβα να σου πω την μοναδική μου

ιδιότητα...είμαι συλλέκτης....

μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου

...στιγμές!

έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά!

Η ΖΩΗ ΞΕΡΕΙ....''

Το παραμύθι μου

Είσαι ένα χάδι στα μαλλιά μου ξεχασμένο
το γέλιο πριν απ' τη σιωπή
είσαι της νύχτας το φιλί που περιμένω
και όσα δεν μου είχες πει

Είσαι το ψέμα μου που έγινε συνήθεια
το παραμύθι μου που το λέω αλήθεια

Είσαι το ψέμα μου που έγινε συνήθεια
το παραμύθι μου που το λέω αλήθεια

Είσαι μια κίνηση που κόβει το σκοτάδι
το βήμα πριν απ' το κενό
είσαι το βλέμμα που ανταλλάξαμε ένα βράδυ
κι ό,τι δεν θέλω να ξεχνώ

Είσαι το ψέμα μου που έγινε συνήθεια
το παραμύθι μου που το λέω αλήθεια

Δυο μέρες μόνο

"Για σένα στις επιθυμίες μου

λόγος δεν έγινε ποτέ.

Δεν σε προέβλεψαν ποτέ

τα όνειρά μου.

Οι προαισθήσεις μου

δεν σε συνάντησαν.

Ούτε η φαντασία μου.

Κι όμως

μια ανεξακρίβωτη στιγμή

σ' εξακριβώνω μέσα μου

ένα έτοιμο κιόλας αίσθημα..."ποίημα της Δημουλά:

Άπλωσε το χέρι του με την παλάμη προς το μέρος του

και με τις άκρες των δαχτύλων του

χάιδεψε το μέτωπο και τα μαλλιά της.

Αν και δεν άγγιζαν ύλη τα δάχτυλά του,

την ένιωθε.

Την ένιωθε με όλες τις αισθήσεις του.

Ήταν υπαρκτή.

"Για σένα, αγάπη μου, για σένα, νεράιδα μου".

Με μια κίνηση του κεφαλιού της

πλησίασε τα χείλη της στα δικά του.

Ήταν ένα πνεύμα, μια οφθαλμαπάτη,

και ήξερε ότι τη στιγμή που τον φιλούσε

δεν μπορούσε να νιώσει τη σάρκα της στη σάρκα του,

μπορούσε όμως να νιώσει με την ψυχή της την ψυχή του.

από το βιβλίο "Ο έρωτας και η ψυχή"

της Λευκής Οικονόμου

Είσαι νερό

σ’ ένα βαθύ πηγάδι

κελάρυσμα κρυμμένο στα καλάμια

στάλα βροχής

σε μια πευκοβελόνα

Σ’ αγγίζω κι εξατμίζεσαι

γίνεσαι σύννεφο λευκό και ταξιδεύεις

και με κοιτάς χαμογελώντας απ’ τα ύψη σου

και προκαλείς τη δίψα μου

κ’ υπόσχεσαι να βρέξεις

στα ραγισμένα από τον λίβα χείλη μου

Είσαι μια υπόγεια φλέβα

που κυλά

σε σκοτεινές σπηλιές

θαμμένες κοίτες

ακρογιαλιές πανάρχαιες

σκεπασμένες

από την άμμο και τη λήθη των αιώνων

Φοβάμαι να σε ακολουθήσω

με τρομάζει

των ωκεανών η διφορούμενη άπλα

το ανεξιχνίαστο μπλε

των οριζόντων

Κλείνομαι στο μικρό μου βέβαιο τόπο

ζω τη μικρή μου ανθρώπινη αυταπάτη

κολλώ σαν όστρακο στο βράχο μου

σωπαίνω

(Ορέστης Αλεξάκης, "Είσαι νερό", απ' την συλλογή "Βυθός", εκδ. "Ευθύνη"1985)

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Απ' τη χαρά μου που θα σ' έβλεπα
πάτησα πάνω στο νερό.
Πάνω στη θάλασσα περπάτησα
απ' τη χαρά μου που θα σε δω.

Μετρώ τις μέρες,
μετρώ τις ώρες,
μετρώ τα βήματα.
Μετρώ τις μέρες,
μετρώ τις ώρες,
μετρώ τα κύματα
Μετρώ τα κύματα…

Σαράντα μέρες, σαράντα κύματα
μα δε με νοιάζει κι αν αργώ
τώρα που ξέρω πως με περίμενες,
τώρα που ξέρω πως θα σε δω.

Μετρώ τις μέρες...

Ελευθερία χωρίς αγάπη, φως μου,
είναι ποτάμι χωρίς νερό.
Τι να τον κάνω αυτό το δρόμο
μπρος μου
χωρίς εσένα για να γυρνώ...

Σ' έχω δε σ' έχω, σε κρατώ δε σε κρατώ
Ελπίζω δεν ελπίζω σ' ονειρεύομαι
Είσαι δεν είσαι πάλι αυτή που με καλεί
Μένω δε μένω πάλι μένω απ' την αρχή
Ελπίζω δεν ελπίζω σ' ονειρεύομαι
Ελπίζω δεν ελπίζω σ' ονειρεύομαι

Γίνεσαι φωτιά κι αέρας
νερό κι αέρας, φωτιά
μες τα χέρια μου κοιμάσαι
χάνεσαι μετά

Σ' έχω δε σ' έχω πάντα εσύ με οδηγείς
Μπαίνω δε μπαίνω σ' αδειανό μιας φυλακής
Σ' αγγίζω δε σ' αγγίζω σ' ονειρεύομαι
Ελπίζω δεν ελπίζω σ' ονειρεύομαι

Δεν με φοβιζει τιποτα. Μονο η απουσια σου..

εσύ τα πρόσωπα που τόσο έχω αγαπήσει
εσύ ο χρόνος που φεύγει και δε λέει να γυρίσει
μετά του ήλιου τη δύση είσαι τα άστρα που βγαίνουν
είσαι όλα αυτά τα απλά που τη ζωή ομορφαίνουν

και τα πολύπλοκα, που με μπερδεύουνε τόσο
ένα κομμάτι ευτυχίας που έχω ανάγκη να νιώσω
είσαι τα πάντα, το άλφα και το ωμέγα
είπα θα φύγω μακριά σου, μα είμαι ακόμα εδώ πέρα

για σενα

το αργα για μας ειναι νωρις......................

Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ... Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΑΣ..!! Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΛΥΠΗ ΜΟΥ.... Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ...!! Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ... ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΟΥ....!! ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΕΛΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ... ΝΑ ΕΙΣΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ....!! Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΜΟΥ... ΤΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΓΙΑΤΙ...!!!

You are the first thing to enter my mind in the morning and the last thing to leave my heart at night.....

«Εσύ έδωσες τη χαρά της Ύπαρξης στην ανυπαρξία. Εσύ έκανες την ανυπαρξία να σ' ερωτευτεί».
«Όλα τα μόρια του κόσμου είναι ερωτευμένα μ' εσένα και κάθε μόριο του κόσμου μεθά για να σε συναντήσει».
Mawlana Jallalad Din Roumi

(What Dreams May Come)

μα όπως και νάχει , όπου και νάσαι ,
εγώ τον τρόπο θα βρίσκω ,
να μπορώ να σε νιώθω , να μπορώ να σ΄αγγίξω ,

Της νύχτας όνειρο μου..
.....του φεγγαριού κι αν είσαι συ το σκοτεινό μισό να γίνω εγώ για σε το φωτεινό τ' άλλο μισό στα χείλη σου πανσέληνο χαμόγελο να συμπληρώνω..

ΒΑΛΕ ΜΕ ΞΑΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ.....

ΒΑΛΕ ΜΕ ΞΑΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ.....

ΒΑΛΕ ΜΕ ΞΑΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ.....

Σε σκέφτομαι συνέχεια Σε σκέφτομαι συνέχεια και τρελαίνομαι
σε σκέφτομαι συνέχεια και αρρωσταίνω
σε σκέφτομαι συνέχεια και τρελαίνομαι
σε σκέφτομαι συνέχεια
σε σκέφτομαι συνέχεια και πεθαίνω

Η θεληση της δυναμης και
η δυναμη της θελησης, δεν
με αφηνουν , να σε ξεχασω λεπτο!
τριγυρνας παντα μεσα μου!!

Σε δυο κόσμους σε γυρεύω.

Σκέφτομαι και ενα κύμα συναισθημάτων με παρασέρνει που δεν προσπαθώ να ξεφύγω αλλά αφήνομαι να με πάει σε μονοπάτια ονειρικά.....

Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια
Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψω
η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας
που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω
Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς
Κι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σου
στο τέλος δέσει την οργή σου με βροχή
και γίνει στίχος που ξεχνάει τ' όνομά σου
κι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύ
Θα είσαι πάντα το λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ' όνειρό της, σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια
Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς

Τον γνώρισα τον φόβο της σκιάς του.

Αλλά δεν μπορώ να του ξεφύγω.

Ούτε και θέλω.

Η σκιά του φωτίζει τον ήλιο μου…

Αν υπήρχα θα 'μουν πέρα απ'τα αστέρια
Αν υπάρχω θα 'μια κάτω προσγειωμένη στην γη
Υπάρχω και είμαι μόνη με τον εαυτό μου
Αν υπήρχες θα 'σουν η ίδια η καρδιά μου
Αν υπάρχεις θα είσαι πάντοτε μέσα στην αγκαλιά μου
Υπάρχεις και είσαι χαμένος από καιρό.

Νικολέττα Καραστογιάννη
Απο την συλλογή "Η ύπαρξη μιας αμαρτίας"

Στίχοι: Γιάννης Μάνιος
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Περνάω, εκεί που σταματάει ο ουρανός
που φεύγει η μέρα βιαστική γι' άλλο ταξίδι
πώς να σε πιάσω που μπροστά μου είναι ο γκρεμός
και η σκιά σου παίζει ερωτικό παιχνίδι.

Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω
ό,τι κι αν είχα σου 'δωσα χωρίς να σε γνωρίσω,
περπάτησα στα χάδια σου που μου 'παν τα σημάδια
μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια.

Περνάω, εκεί που τελειώνει η μοναξιά
και τα πουλιά μου τραγουδούν τον ερχομό σου
μα μπαινοβγαίνεις στ' όνειρό μου, εσύ, κρυφά
και δε μ' αφήνεις για να δω το πρόσωπό σου.

Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω
ό,τι κι αν είχα σου 'δωσα χωρίς να σε γνωρίσω,
περπάτησα στα χάδια σου που μου 'παν τα σημάδια
μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια

Ο έρωτας είναι για το άπιαστο.

Ο πόθος είναι προς το ανέφικτο.

Η παρουσία φωλιάζει σε απουσίες.

Ο ωραιότερος εραστής είναι ο αναμενόμενος κι ο γλυκύτερος σύντροφος, ο ερχόμενος.

Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Γιάννης Κωνσταντινίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας

Όπως φεύγεις άνοιξέ μου στο τσεπάκι σου να μπω
δε θα σε καθυστερήσω, δε θα σε στεναχωρώ
Μόνο όπου θα πηγαίνεις να ‘ρχομαι δειλά κι εγώ,
να πατώ τα βήματά σου κι ό,τι ζεις εσύ να ζω

Όπου πας θα σε κοιτάζω,

όπου φτάνεις θα ‘μαι εκεί

Δε μπορώ να ζω τον κόσμο
αν δε ζεις κι εσύ μαζί

Είναι άγριος ο κόσμος μη μ’ αφήσεις να χαθώ
που δεν έμαθα ποτέ μου πώς να κάνω το σκληρό
Μια σκιά σου φώτισέ μου, στο κορμί σου μια ρωγμή
να τη ζω, να τη φιλάω μέχρι που να γιατρευτεί

Όπου πας θα σε κοιτάζω,
όπου φτάνεις θα ‘μαι εκεί
Δε μπορώ να ζω τον κόσμο
αν δε ζεις κι εσύ μαζί

Όταν έχω εσένα

μπορώ να ονειρεύομαι ξανά

ανοίγω μες στις θάλασσες πανιά

και πιάνω μες στα χέρια μου

τον κόσμο να τον φτιάξω

Όταν έχω εσένα

μπορώ να μη βυθίζομαι αργά

τα βράδια που πληγώνεται η καρδιά

και πιάνω το μαχαίρι

το σκοτάδι να χαράξω

Κάνε ένα βήμα

να κάνω το επόμενο

αίμα μου και σχήμα

λόγος και ψυχή στο συμφραζόμενο

Όταν έχω εσένα

κοιμάμαι σαν παιδί, έχω έναν άνθρωπο

δεν φοβού κανένα

Εγώ κι εσύ στον κόσμο τον απάνθρωπο

Εσύ κι εγώ

Όταν έχω εσένα

μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά

μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά

να πιάσω με τα χέρια μου

τους δράκους να σκοτώσω

Όταν έχω εσένα

αντέχω, πάω δίπλα στον γκρεμό

το ξέρω, έχω ένα χέρι να πιαστώ

κοντά μου έναν άνθρωπο

τα χρόνια μου να ενώσω

Κάνε ένα βήμα...

ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ!!!

Στη ζωή δεν νομίζω η ευτυχία
να μας χαρίζεται έτσι απλά
κι αν μοιράζει αγάπη και λαχεία
μετά τους βάζει μια φωτιά

Μα εγώ θα ονειρεύομαι ακόμα
και εσένα θα βλέπω όπου κοιτώ
θα σε βρίσκω στης θάλασσας το χρώμα
στον ήλιο και στον ουρανό
Θα σε βρω κι αν κοιτάξω το φεγγάρι
θα σε βρω στης ζωής μου τις στροφές
και ας τρέχει ο χρόνος να μας πάρει
ό΄τι αξίζει είναι οι στιγμές

Στη ζωή δεν νομίζω η ευτυχία
για μια ζωή να διαρκεί
κι αν πετάς μεσ΄τα σύννεφα τη μία

την άλλη θα βρεθείς στη γη

Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις

θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές

θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις

θέλω τη βοήθεια σου κι όχι να αποφασίζεις για μένα

θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις

θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα

θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ

θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις

θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι

θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα

θέλω να με πλησιάζεις χωρίς να εισβάλεις

θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν

να τις υποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις

θέλω να ξέρεις πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου χωρίς όρους.

Χορχε Μπουκαι

Είναι μικρές οι λέξεις
πες μου πώς να χωρέσεις
σε μία λέξη μια ματιά
Σε μία λέξη μόνο
να κλείσεις χαρά και πόνο
του έρωτά μας τη φωτιά
Κράτα μου μια ματιά
στα μεγάλα σου μυστικά
μη μου λες καληνύχτα
δεν τελειώνει η νύχτα για μας
Σαν όνειρο θα σε βρω
που βγαίνει αληθινό

Ραντεβού στα όνειρά σου
στον παλμό του έρωτά σου
για μια βόλτα στης αγάπης τα κρυφά
Ραντεβού στη μοναξιά σου
συντονίσου στην καρδιά σου
το ταξίδι συνεχίζεται για μας

Είναι στιγμές η αγάπη
χαμόγελο μεσ΄το δάκρυ
ρίγος που πιάνει την καρδιά
Κάποιες στιγμές τρομάζει
κι όμως για δες πώς μοιάζει
όλος ο κόσμος μια αγκαλιά
Κράτα μου μια ματιά
στα μεγάλα σου μυστικά
μη μου λες καληνύχτα
δεν τελειώνει η νύχτα για μας
Σαν όνειρο θα σε βρω

που βγαίνει αληθινό

................................Μα εγώ
Θα έχω για σένα μια αγκαλιά
Πάντα να κρύβεσαι από του κόσμου τα φτηνά
Μα εγώ να δεις που τα μισά σου θα μπορώ να αγαπώ

Αν μπορούσα να πιάσω ένα αστέρι κάθε φορά που με κάνεις να χαμογελώ,

θα κρατούσα όλο τον ουρανό στην παλάμη του χεριού μου ...

Στέβη Σαμέλη

Δε φεύγω,

θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου,

θα μείνω όλη νύχτα στα σκαλιά...

τ' αστέρια θα πάρω αγκαλιά...

θα λέω τ' όνομά σου.. σιγά...

Δε φεύφω..

όσο κι αν θες.. δε φεύγω...

Δε φεύγω αν δε φύγουμε μαζί...

"Υπάρχουν άνθρωποι που μπορείς να ζεις μέσα τους χωρίς να ζείς μαζί τους,
όπως υπάρχουν άνθρωποι που ενώ είσαι μαζί τους, είναι αδύνατον να ζείς μέσα τους".
Γκαίτε

ΔΕΝ με Ενδιαφέρει..

Δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις για να ζήσεις,
θέλω να μάθω
Τι Πράγμα στη Ζωή.. σε κάνει ν'ανασαίνεις,
και αν έχεις την δύναμη να ρισκάρεις
για να βρείς της καρδιάς τα όνειρα.
Δεν με ενδιαφέρει... πόσο χρονών είσαι
θέλω να ξέρω
αν ακόμα μπορείς να πάρεις το ρίσκο
και να φανείς αφελής για την Αγάπη,
για το Ό ν ε ι ρ ο και για την περιπέτεια
του να είσαι ακόμα ζωντανός.
Δεν θέλω να μάθω,
ποιοί πλανήτες απειλούν την Σελήνη σου.
Θέλω να μάθω..
αν ά γ γ ι ξ ε ς το κέντρο του π ό ν ο υ,
κι αν έμεινες ακόμα ανοιχτός,
μετά απ'τις απιστίες της Ζωής,
ή αν έκλεισες ερμητικά την καρδιά σου,
από φόβο μήπως ξαναπληγωθείς .
Θέλω να μάθω
αν καταφέρνεις να μ έ ν ε ι ς με τον πόνο,
τον δικό μου και τον δικό σου.
Αν μπορείς να χορέψεις ανέμελα
και ν'αφήνεις την έκσταση να φτάσει
μέχρι την άκρη των δακτύλων,
χωρίς ν'αντιδράσεις με σύνεση
ή να γίνεις ξαφνικά ρεαλιστής
ή να θυμηθείς... τα ανθρώπινα όρια.
Δεν θέλω να μάθω αν είναι αληθινή
η ιστορία που μου διηγείσαι.
Θέλω να μάθω
αν είσαι ικανός να απογοητεύσεις τους άλλους,
παραμένοντας μέσα σου α υ θ ε ντ ι κ ό ς,
κι αν μπορείς ν'αντέξεις
την κατηγορία μιας απιστίας
χωρίς ν'α π α ρ ν η θ ε ί ς την ψυχή σου.
Θέλω να μάθω
αν είσαι π ι σ τ ό ς και άρα έ μ π ι σ τ ο ς.
Θέλω να μάθω
αν ξέρεις να β λ έ π ε ι ς την Ομορφιά,
ακόμα κι αν δεν είναι... πάντα όμορφη,
αν είσαι ικανός να περνάς τη ζωή σου,
συντροφιά μόνο με τον ε α υ τ ό σου.
Θέλω να ξέρω
αν μπορείς να ζήσεις με το σπάσιμο,
το δικό σου ή το δικό μου,
και να συνεχίσεις να φωνάζεις
στην ασημένια Π α ν σ έ λ η ν ο: ΝΑΙ!
Δεν με ενδιαφέρει να μάθω που ζείς.
ή πόσα χρήματα έχεις,
με ενδιαφέρει... αν μπορείς να ξυπνήσεις,
μετά από μια νύχτα πόνου
θλιμμένος και κομμένος στα δύο,
και να κάνεις το χ ρ έ ο ς σου για τα παιδιά .
Δεν με ενδιαφέρει... Ποιος είσαι,
και πώς έφτασες.. μέχρι εδώ,
θέλω να μάθω.. αν καταφέρνεις
να μείνεις.. μες την φωτιά μαζί μου,
και να μην το σκάσεις..

Δεν θέλω να μάθω
τι σπούδασες.. με ποιόν ή πού...
Θέλω να μάθω...
Τι σε κρατάει μέσα σου.. όταν όλα σε παρατάνε.
Θέλω να μάθω..
αν μπορείς να μένεις μόνος.. με τον εαυτό σου
κι αν πράγματι σ'αρέσει η π α ρ έ α
που έχεις στις άδειες σου στιγμές.

Κείμενο γραμμένο από μια Ινδιάνα
της Tribù των Oriah από το 1890.

Η ζωη σε μια μερα
Θέλεις να σου δείξω
θέλεις να νοιαστώ
θέλεις και θα προσπαθήσω.
Μα τα θέλεις όλα
λες και τά 'χω εγώ
άρχισε κι εγώ θα ακολουθήσω.
Έτοιμη αν θες τη συνταγή
ξέρω πως καμιά δεν θα σου κάνει
ξέρω πως περίμενες πολύ
μα η ανταμοιβή μας φτάνει.

Αν είσαι ελεύθερη το Σάββατο
έλα να φύγουμε ως τη Δευτέρα
ξέρεις όλα ν' αλλάξουν μπορεί σε μια μέρα,
φτάνει μόνο μια μέρα.
Αν είσαι ελεύθερη το Σάββατο
έλα να πάμε ένα βήμα πιο πέρα
και να δούμε μαζί ν' ανατέλλει η μέρα
όλη μου η ζωή, εκείνη η μέρα.

Θέλεις την αλήθεια
θες το μυστικό
θέλεις την χαρά σου πίσω.
Αν τα θέλεις όλα
ίσως τα 'χω εγώ
άσε με λοιπόν να στα χαρίσω.
Τράβηξε στο χάρτη μια γραμμή
κι άστην όπου θέλει να μας βγάλει
κι αν ο θησαυρός δεν είναι εκεί,
θα 'ναι ο δρόμος κέρδος πάλι.

Αν είσαι ελεύθερη το Σάββατο
έλα να φύγουμε ως τη Δευτέρα
ξέρεις όλα ν' αλλάξουν μπορεί σε μια μέρα,
φτάνει μόνο μια μέρα.

Να βλέπεις στον έρωτα...

Να βλέπεις στον έρωτα...

Στον έρωτα δεν πρέπει να κλείνω τα μάτια για να μη βλέπω πώς ακριβώς είσαι, αλλά το ακριβώς αντίθετο: να σε κοιτάξω, να σε δω, να μάθω ποιος είσαι και να σου ζητήσω ν' ανοίξεις κι εσύ τα μάτια για να με δεις και να ξέρεις ποιος είμαι. Να δεις τον πραγματικό άνθρωπο που έχω μέσα μου και να μου επιτρέψεις να δω τον πραγματικό άνθρωπο που έχεις μέσα σου.

Χόρχε Μπουκάι

Σκεφτομαι μονο την ιστορια μας... εσενα...Σκεφτομαι μονο το γεγονος...Το γεγονος οτι για πρωτη φορα αγγιξα τον αγγελο...Τον αγγελο της ψυχης μου...Εσυ χωρις να το ξερεις βοηθησες σημαντικα για αυτο...

Θα ονειρευτώ για μας

Στίχοι: Μύρωνας Στρατής
Μουσική: Μύρωνας Στρατής
Πρώτη εκτέλεση: Στρατής Μύρωνας

Μες στα μάτια σου ένα αστέρι σκοτεινό
την τροχιά του ακολουθώ
κι όπως χάνεται να το φτάσω προσπαθώ
ίσως έτσι πιο κοντά σου να βρεθώ

Αν σε τρομάζει το άγγιγμα
θα σε κοιτώ μονάχα
φτάνει εσύ να μη πονάς
Αν σε βαραίνει το όνειρο
μόνος μου απόψε
θα ονειρευτώ για μας

Μες στη σκέψη σου ένα ποτάμι σιωπηλό
ένα θαμμένο μυστικό
πόσο θα ‘θελα να σου ‘δειχνα εγώ
τη θάλασσα ένα ορίζοντα ανοιχτό

Αν σε τρομάζει το άγγιγμα
θα σε κοιτώ μονάχα
φτάνει εσύ να μη πονάς
Αν σε βαραίνει το όνειρο
μόνος μου απόψε
θα ονειρευτώ για μας

Μή λείψεις καν μια μέρα μακριά μου ...

Μή λείψεις καν μια μέρα μακριά μου ...

Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου, γιατί να,
πώς να το πω, μου 'ναι μεγάλη η μέρα,
και θα σε περιμένω σαν στους σταθμούς εκείνους
που σε κάποια γωνιά τους πήρ' ο ύπνος τα τρένα.

Μη φύγεις καν για μια ώρα γιατί τότε
σ' αυτήν την ώρα σμίγουν οι στάλες της αγρύπνιας
κι ο καπνός που γυρεύει να 'βρει σπίτι ίσως έρθει
να σκοτώσει ως και την καρδιά μου τη χαμένη.

Μην τσακιστεί η σιλουέτα σου στην άμμο,
στην απουσία τα βλέφαρά σου μην πετάξουν:
μη φύγεις καν για ένα λεπτό, ακριβή μου,

γιατί σ'εκείνο το λεπτό θα ξεμακρύνεις τόσο
που άνω κάτω τον κόσμο θα κάνω εγώ ρωτώντας
αν θα γυρίσεις ή αν θ' αφήσεις να πεθάνω. - Pablo Neruda

Πέταξε στο σήμερα το χθες κι έλα πάμε

ξέρουμε κι οι δυο μας τις χαρές να ζητάμε

Να 'σαι καλά, να 'μαι καλά, ν' αγαπάμε

Να 'σαι καλά, να 'μαι καλά, να τολμάμε

Κύμα η ζωή μας και μας πάει, δε φοβάμαι

Έλα ν' ανεβούμε πιο ψηλά, δε χωράμε

Να 'σαι καλά, να 'μαι καλά, να γελάμε

Να 'σαι καλά, να 'μαι καλά, να πετάμε

Δέκα χιλιάδες αυγές

Δέκα χιλιάδες αυγές

Είσαι άπιαστη

Σαν ένα ρυάκι

Στις τούφες του δυόσμου!…

Τ’ αστέρια ανάβουν όταν με κοιτάς.

Μου ανήκεις

Όπως το μάτι ανήκει στο πρόσωπο…

Αλλά μου ξεφεύγεις, φεύγεις

Σαν ήχος του μαντολίνου μου

Άπιαστη ...

Ώ, έρωτά μου, ώ Zωή μου ... - Ivan Goll

κ ας εισαι κοντα μου κ ας μην εισαι..................ψαχνω τροπους μεσα στα ονειρα μου...λιγο πριν σε χασω να σε φερω κοντα μου.................βαδιζω απαλα με λεξεις κλειδια............μου λειπεις γιατι.....σε θελω γιατι.................................................

MILES AWAY

A Woman's Heart She wants to get near to you,
Don't turn her away,
She want's to get through to you,
She want's you to say;

Give me your night,
And I will show you my passion,
Give me your lust,
And I will drink you dry....

Δες καθαρά
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Calogero
Πρώτη εκτέλεση: Ανδριάνα Μπάμπαλη

Αν θα βγεις δε θα βγω μέσα θα κλειστώ
ένα φως θα κρεμάσω για να έχω ουρανό
θα κοιτώ θα γελάω θα φυσάω τον καπνό
και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ
Η καρδιά, η καρδιά μου έτσι είναι η καρδιά
θα τη βρω θα την πιάσω θα την πάρω αγκαλιά
και θα βγω άλλο βράδυ με φιλιά και ποτά
και θα λέω είμαι εντάξει μα δε θα΄μαι καλά

Δες καθαρά για σένα υπάρχω
δες καθαρά εσένα θα΄χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά
σαν σφαίρα στην καρδιά

Κι αν με δεις κι αν σε δω έναν ξένο κοιτώ
και δε θα σε γνωρίζω και δε θα σε κρατώ
η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή σαν νερό
και εγώ δε θα σ΄έχω και θα λέω δεν πονώ
Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό
ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό
και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ
και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ

Δες καθαρά για σένα υπάρχω
δες καθαρά εσένα θα΄χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά
σαν σφαίρα στην καρδιά

Δες καθαρά αυτή η φωνή
για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί
πιο δυνατά
για σένα τραγουδά

"Κάθε φορά που πέφτει η βροχή πάνω στο τριαντάφυλλο θα σου στείλω ένα φιλί να κρύβεις τ' όνειρό σου. Δεν είναι πια η ζωή μου μια πορεία στην έρημο. Ξαφνικά η έρημος γέμισε κόκκινα τριαντάφυλλα. Ξαφνικά οι μέρες μου γέμισαν ήλιο. Ξαφνικά οι νύχτες μου γέμισαν δίδυμα φεγγάρια." Αλκυόνη Παπαδάκη

Έλα και χτύπα σαν το αστροπελέκι και χτύπα με.
Χτύπα με στην ασίγαστη επιθυμία μου να σ αγγίξω
και να σε κρατήσω για πάντα.

Κι έτσι,από στιγμή σε στιγμή
μέσα από ίσκιους κι από ψεύτικα είδωλα
ας σε κερδίζω.
Κι ας σε χάνω πάλι σε λίγο.
Κι ας γίνεσαι πετρά κι ας γίνεσαι βροχή και κρύος αγέρας.

Εγώ θα είμαι εκεί,εκεί θα βρίσκομαι πάντα.
Εκεί θα σε περιμένω.

Ακόμα κι ως την άλλη τη ζωή θα σε περιμένω.
Αγγίζοντας σε μονάχα στον ύπνο μου...


"ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ"

Fly Me to the Moon Ξεκίνησα να κυνηγώ το φεγγάρι
και κοίτα τί έγινε τώρα...
Βρέθηκα ανάμεσα σε τόσα αστέρια...

Όνειρό μου

Σε κρύβω στη σιωπή μου
Μια σκέψη μουσική
Σου δίνω απ' τη ζωή μου
Σου φτιάχνω μια στιγμή
Κι εσύ μαζί μου φεύγεις
Και πας όπου κι εγώ
Τα φώτα αποφεύγεις
Σκοτάδι μου γλυκό

σε περιμενω......

Στον κόσμο αυτό.. υπάρχει πάντα ένα άτομο

που περιμένει ένα άλλο..
είτε στη μέση μιας ερήμου..
είτε στη μέση μιας μεγάλης πόλης...
Κι όταν οι δύο αυτοί άνθρωποι διασταυρώνονται
και οι ματιές σμίγουν...
το παρελθόν και το μέλλον χάνουν τη σημασία τους...
και το μόνο πράγμα που υπάρχει είναι εκείνη η στιγμή..
μαζί με την απίστευτη βεβαιότητα ότι τα πάντα
κάτω από τον ήλιο είναι γραμμένα από το ίδιο Χέρι..

το Χέρι που αφυπνίζει την Αγάπη...

Paulo Coelho

Φοβάμαι πως είσαι στον ύπνο μου.
Πως είσαι ένα όνειρο.
Πως είσαι στην ποίηση μέσα.
Πως είσαι στα χρώματα της εικόνας.
Πως είσαι μουσική που αναλύεται.

Πως σέρνοντας τάχα
τους ίδιους τους πέπλους της
παρουσιάζεσαι εσύ.
Πως ακούγεσαι, φαίνεσαι, σάμπως
τα μαλλιά του, το γέλιο,
τα μάτια, τα χέρια σου
να μην είναι παρά το ίδιο το φως της,
το σχήμα, το νόημα, η σάρκα της.

Μα η ποίηση είναι ένα διάχυτο άνθος.
Η μουσική ετελείωσε.
Η εικόνα στη θέση της.

Αναρωτιέμαι ώρες - ώρες:
Υπάρχεις;


Νικηφόρος Βρεττάκος - "Περίσκεψη"

Δέν πρόλαβα να νιώσω το γλυκό αεράκι της παρουσίας σου...
και πρέπει να συνηθίσω τον πάγο της απουσίας σου..